Como dijo el abuelo Groucho: "Partiendo de la nada llegaremos a las más altas cimas de la miseria". También recogido por el general Custer: "De victoria en victoria hasta la derrota final"







jueves, 15 de agosto de 2019

CACHINOS DE MINA (I)


Como ahora, por una serie de circunstancias, tengo lo de la bici parada, voy a darle otra orientación temporal al blog hasta que pueda volver a la recta vía. Agradecería queleyerais esto con un poco de cuidado y me dijerais qué osparece, bien en el blog, por whatsapp... 


JOSE MANUEL 
 

 

Y a nosotros lo que nos garró fue el humo… ¿Y nunca lo viste nevar de noche, cuando caen esos trapos que los veíes posase, aquel trapiar, cuando yeramos neños? Taba igual de blanco, no se veía na… Y de aquella llevábamos mascarilla pa picar, pero eso na…Y después de aquello fue cuando empezaron a dar autorrescatadores, pero entonces… Qué pasó, según dibes pa la caña del pozu mas intenso era el humo, de esto que no veies… y allí nos fuimos juntando, unos que veníen de un sitiu, y otru de otru, y allí fuimos quedando hasta que la Brigada entró a por nosotros … Y quedamonos por asfixia, monóxido de carbono, diz que cuando nos encontraron taríamos a cincuenta metros de la caña del pozu… 

Qué pasaba, que la caña del pozu,  Mosquitera yera un pozu semicircular, y la jaula quedaba un poco por encima la galería, y los embarcadores manejaben la máquina pa que no tuviéramos que saltar. Pero con el accidente cortose la ventilación, y cortose el aire comprimido, y con los punteros de picar carbón lleguemos a perforar la tubería de aire comprimido, pa respirar, pero como habíen cortao la luz, habíen cortaolo todo, …y cuando entró la brigada entraron con eses botelles de oxigeno pa repartir, pero ni repartir ni nada; el que lo pillaba ya no lo soltaba… Al parecer el que taba de mineru de seguridad entró con la Brigada… paezme que tábamos a sexta. Y entraron con un palu y una cuerda, y con el palu daben así, porque no se veía…Y según daben con el palu, cada vez que encontraben uno, camilla y pa fuera y así fueron sacándonos a todos menos  dos, que como conocíen aquello quedaron atrapaos en un hueco y después  salieron por Pumarabule…



ALVARINA 



Hasta con los mas brutos y burros, yo comunicábame muy bien con ellos… Y una vez llegome uno muy conociu, y ahora somos muy grandes amigos. Y yo conocilu con veinte años en el pozu Samuño, y él a mi sácame seis o siete años. Y ya taba picando, era un picador de la ostia pero eren la puta que los parió, había un grupo que eren la puta que los parió, faltaben, marchaben, paraben la rampa… Y piquen a la puerta, y mandolu pasar, y entra esti con el hachu, cagondios, cagonmiputamadre, abro la puerta y veo a uno tou negru con el hachu en la mano, donde tá el médicu, porque voy matavos a toos, y al hijoputa de esi paisano, que era Camporro, el jefe de los ATS, y voy matavos a todos, y a ti también… y yo ni un pasu atrá, y otra vez voy matavos a todos y a ti también, y dije-y, mira, tas amenazándome, no se lo que pasó, non te conozco de ná, ya ye la segunda vez, pero tranquilu, ¿eh?, tu a mi no me pongas la mano encima porque como me pongas la mano encima yo devuelvotela, tu darasme pero yo doite, una guaja de veinte años, aquel cachu paisano, y de repente mira pa mi, guaja, guaja… tu de donde yes… tu como te llames… Yo Alvarina, bueno, ¿eh?, ya hablaremos… Y dijeilo tan seria y tan trabá… Tu dariesme como pa el zorro, pero yo no me la diba a quedar. Y a partir de ahí, conocímonos, y ahora que me ve siempre me invita por los bares, y que como estoy… Como la seda. 


MARIO



Y luego fui subiendo, y llegué a vigilante, y luego entré de racionalizador, y éramos los que evaluábamos los pozos, y los que decíamos: “aquí en esti taller hay que sacar tanto”. En Mieres llamáben-nos los controladores, porque nos veíen con el reloj y decíen que íbamos a controlalos a ellos. Y entos díbamos pa una galería o pa una rampla y analizábamos la dureza, el nivel, lo que se tardaba en postiar, la potencia, el arranque, todo… Hasta si paraben pa mear. Y entos nosotros dábamos un coeficiente, tres y mediu, cuatro… y dábamosilo al capataz de racionalización, y entos la empresa juntábase con la parte social y fijaben los destajos, y decíen, siempre en metros: “Áquí De cero a cero ochenta, no sé, por decite algo… dos mil setecientes pesetes; de cero ochentaicinco a uno venti, tresmil doscientes pesetes… y entos diba subiendo… El que quería ganar más, tenía que trabayar mas.
Eso que dicen que los mineros eren unos vagos, que no trabayaben… Yo voy dicite, había unos pocos que eren muy buenos y esos trabayaben y ganaben; y había otros pocos que esos no valíen pa trabayar; y en el medio tábamos la mayoría, yo entre ellos, y trabayabes lo que te mandaben, y trabayabes bien, y no pasabes apuros a fin de mes. Yo el primer coche que tuve fue un Errecinco  de paquete, y aquello era la bomba…




 


No hay comentarios:

Publicar un comentario